Wordt het weer voor ringslangen of niet? Op vrijdag is het antwoord duidelijk: nee! Absoluut niet. Bewolkt en af en toe een bui. Richting de deelnemers gaat een mail met als boodschap: “Weinig kans op ringslangen; vogels zijn er natuurlijk wel.” Met achterliggende boodschap: wil je per se ringslangen zien, dan mag je je of afmelden. Niemand meldt zich af. En dat blijkt terecht te zijn.
Ringslangen zijn er niet te zien, inderdaad. Wel veel vogels. Overal zingende rietzangers. Hier en daar zingende zwartkoppen en tuinfluiters. Overvliegende boerenzwaluwen, oeverzwaluwen en gierzwaluwen. Zwarte sterns verraden zich door hun roep en buitelen dicht langs de over door de insecten heen. We kunnen ze ook goed horen. Krooneenden blijven mooi om te zien, ook al zien we ze altijd tijdens deze excursie. Enkele oeverlopers komen voorbij vliegen, evenals een mannetje bruine kiekendief.
De eerste echte verrassing komt aan het einde van het fietspad, daar waar we meestal rechtsomkeert maken. Peter Gouman en Arie van der Grond –die een eindje vooruit waren gelopen–komen met de mededeling dat ze zojuist een grote karekiet dachten te horen. De rest van de groep gaat erheen, maar niets is meer te horen. We laten het voor wat het is. Een half uurtje later, terwijl we cetti’s zanger beluisteren en een tamme boerenzwaluw bewonderen, horen we allemaal inderdaad … een grote karekiet. Af en toe kort zingend, maar wel zeer duidelijk. Dit is een prachtige waarneming, want de grote karekiet is een zeldzaamheid geworden in dit gebied en ook in provincie Zuid-Holland! Al gauw is de zang via de telefoons en camera’s opgenomen. We proberen hem ook te zien, maar dat lukt niet. De vogel zit diep in de bosjes. Maakt niet uit: de zang is veel interessanter dan het uiterlijk van de vogel. Een opname van het geluid kun je hier horen.
We lopen terug en beginnen ons flink te haasten: er komt een zware bui aan. Daar valt niet tegenaan te lopen. We bereiden ons voor op een nat pak. Dan roept Evert Florijn opeens: “Een wouw!?” Jawel, daar flapt een grote roofvogel ons tegemoet. Inderdaad, een rode wouw! De vogel zag de aankomende regenbui ook hangen en is op zijn trektocht al lager en lager gaan vliegen met de bedoeling op de grond de bui te trotseren. Een weiland naast ons is zijn bestemming. Hij verrast ons eerst door wat stootduiken uit te voeren op een op de grond zittende roofvogel. Een buizerd natuurlijk, zeggen we tegen elkaar. We nemen de moeite niet om te kijken of het inderdaad een buizerd is. Achteraf blijkt op de foto’s dat dit een slechtvalk is geweest.
We trekken verder en regenen flink nat. Maar dat drukt de pret niet, bij geen enkele deelnemer. Wat dacht je anders, met een grote karekiet en een rode wouw op zak!
Tevreden zwaaien we elkaar om 12.00u uit. Tot de volgende keer.